“Müharibə başlasa, Ermənistanı müdafiə edəcəyik”, - bəyanatı Azərbaycanın informasiya məkanında son günlər ölkəmizin Silahlı Qüvvələr sistemində baş verən köklü dəyişikliklərə köklənmiş informasiya mühitimizi bir qədər dəyişdi. Artıq heç bir şübhə yeri qalmır ki, ölkəmizin hər bir hərbi addımı nəinki işğalçı ölkənin elitası, eləcə də Rusiya canişinləri tərəfindən xüsusi niyyətlərlə izlənməkdədir.
Yəqin konspirasiya ilə məşğul olanlar iddia edəcəklər ki, hökumətimizəki bütün təyinatlar olmasa da hərbi tutumlu məsələlərin, o cümlədən, Səfər Əbiyevin yeni milli bir şəxslə əvəzlənməsi rəsmi Kremlin Cənubi Qafqaz üzrə siyasətinə cavabdehlik daşıyanlarda müəyyən qıcıq doğurub və onları hərəkətə gətirib. Söhbət təkcə ənənəvi əlaqələrə - külli miqdarda silah-sursat alınması sahəsindəki dövlətlərarası müqavilələrə deyil, eləcə də keçmiş sovet dövründən qalan bir sıra məxfi münasibətlərə xələl gələ biləcəyindən narahat olan rus hərbi-sənaye kompleksinin maraqlarından gedir.
Əlbəttə, dövlət sirrlərinə çıxışımız olsaydı, mötəbərliklə söyləyə bilərdik ki, qonşu dövlətlərin yuxarı eşalonlarında Azərbaycanın son addımlarına həqiqi reaksiyalar nədən ibarətdir? Lakin kəşfiyyat məlumatları olmadan belə görmək olar ki, dövlətimizin güclənməsi, yeni Müdafiə nazirinin təyinatı və Ali Baş Komandanın təhlükəsizlik sisteminə son baxışları region dövlətlərinin həssaslıqlığını, əks planlarını və müqavimətini üzə çıxarıb. Bu baxımdan işğalçı bir ölkədə qərarlaşan hərbi baza komandirinin özbaşına hərəkət etmədiyi, Sarqsyan və Şoyqudan eyni vaxtda tapşırıq aldığına şübhəniz olmasın.
Gümrü Rusiyanın cənub cinahına nəzarət üzrə hərbi platsdarmdır. Oraya toplanan S-300 zenit-raket komleksləri, MİQ-29 təyyarələri Türkiyə və Qərbdən gələn təhlükələrin qarşısında ilk sipər kimi nəzərdə tutulub. Lakin oradakı personalın azlığı heç kəsi çaşdırmasın. Çünki Ermənistanı özü boyda silah-sursat anbarına çevirən Rusiya Putinin rəhbərliyi altında Şimali Qafqazda 70 mindən artıq qüvvəni ehtiyat olaraq saxlayır və şərti düşmən adı altında Qafqaz dövlətləri əleyhinə mütəmadi təlimlər keçirir.
Üstəlik, Abxaziya və Osetiyanın tam ələ keçirilməsi ilə böyük bir coğragiyada rus tanklarından ibarət anti-Qərb ordusu Cənubi Qafqaz regionunu öz təsir dairəsində saxlamaqda davam edir. Lakin Kollektiv Təhlükəsizlik siyasəti burada effektli işləmir və başqa cür də ola bilməzdi. Çünki NATO-dan fərqli olaraq vahid geosiyasi hədəfləri olmayan dövlətləri bir çətir altına yığan Rusiya xarici təcavüzə məruz qalsa,hərbi müttəfiq saydığı ölkələrin maksimum ikisindən belə yardım ala bilərdi. Bunun rolu isə güclü Avroatlantik Alyansı qarşısında son dərəcə kiçikdir.
Ermənistanın qorxduğu gün kimi aydındır. Vəziyyət o qədər dramatikdir ki, Seyran Ohanyanın funksiyasını 102-ci hərbi bazanın rəhbəri Andrey Ruzinskinin üzərinə qoyublar. 1-ci Qarabağ savaşının dalğasında hakimiyyəti zəbt edən səhra komandirləri o qədər korrupsiyalaşıb və gözdən düşüb ki, sadə xalq onların təskinləşdirici bəyanatlarına inanmır. Lakin informasiya savaşında qabağa verilən adam Azərbaycandan daha çox öz ölkəsinə və düşmənə zərbə vurub. ”Qafqazdan getsək,buradakı xalqlar bir-birini qırar”, - deyən Kremlin siyasi idarəediciləri bundan sonra Putinin böyük planlarına hansı ölkələri qoşa bilərlər? Avrasiya modelini təhlükəsizlik və siyasi suverenlik layihəsi kimi təqdim etmək bundan sonra mümkündürmü? Ruzinski növbəti dəfə şimal qonşumuzun bu bölgədə işğalçı olaraq qaldığını sübuta yetirdi. Axı çox adi bir məntiq var ki, Azərbaycan Ermənistan ərazilərinə hücum planını rəsmi olaraq heç zaman bəyan etməyib. Qarabağda savaşın başlamasına 102-ci hərbi baza hansı hüquqi əsasla qoşula bilər? Ehtimali döyüş əməliyyatlarının bütün sərhəd boyu gedəcəyinə əminlik haradandır?
Rus komandir bu açıqlaması ilə Ermənistanı daha çox öz suverenliyindən imtinaya dəvət edir. Azərbaycanın hədələri qonşu ölkənin müstəqilliyini tamam itirməsinə və kənar qüvvə vasitəsilə öz xilasını axtarmasına səbəb olur. İndi tam miqyası ilə görmək mümkündür ki, Qafqaz bötövlükdə Rusiyanın tapdağı altındadır. Qarabağ, Ermənistan və Abxaziya-Osetiya torpaqlarını tutan vahid bir dövlətin ordusudur.
Qərbsə demokratiyanın son qalası saydığı Gürcüstanda məğlubiyyəti ilə tam barışmış kimi görünür. Saakaşvilini qurban verən Amerika Qafqazlara hərbi qüvvə yeritmək fikrinin olmadğını qətiyyətlə bəyan edir. Bu şəraitdə siyasi müstəqilliyini rəşadətlə qoruyan ölkələrin təhlükəsizliyini Vilnüs sammiti ilə təmin etmək və 102-ci hərbi bazanın hədələrinə qarşı hansı müttəfiqlərlə döyüşmək məsələsi yaxın dövrün cavablandıracağı suallardır. Lakin aydın olan budur ki,rusların təhdidi regionu ələ keçirmək istəyənlərə və üzünü Rusiyadan kənara çevirənlərə böyük əsaslar verir.
Hamı rus dilini öyrənə bilər.Lakin dünya ilə silah dilində danışmağa çalışan rusun dilini özlərindən başqa heç kəs anlamır. Özü kölə olan millət başqasını əsarətdə saxlamaqdan zövq alır. Əsrin minlərlə paradoksundan biri də budur!
Zahid Oruc
millət vəkili
